عقلم نبرد در ره دل راه بجایی   ای بخت فروخفته،بپاخیز کجایی   
بال سفر ناله ی ما را بگشائید   شاید شود این پیک بما راه گشایی
فریاد ز بی مهری و از کینه ی صیاد   بشکست بزندان قفس بال همایی
در ملک فنا توشه ی ما گوشه ی فقر است   در کلبه ی درویش مجو برگ و نوایی
با آنکه حریفان دل ما را بشکستند   هرگز نشنیدیم،از این جام صدایی   دیری ست محبت شده نایاب چو اکسیر   فریاد رسی نیست بر احوال چو مایی
رنج ایم بلا دیده و از غم نهراسیم   از لشگر اندوه چه بیمی و ابایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: